Nynorskordboka
blinde 2
blinda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å blindaå blinde | blindar | blinda | har blinda | blind!blinda!blinde! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| blinda + substantiv | blinda + substantiv | den/det blinda + substantiv | blinda + substantiv | blindande |
Opphav
norrønt blindaTyding og bruk
- gjere blind (1)
Døme
- blinde med å stikke ut auga
Døme
- ho vart blinda av snøfoket