Nynorskordboka
skabilken
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit skabilken | skabilkenet | skabilken | skabilkena |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
- form som noko blir laga over
- uformeleg, stygg ting eller skapnad;
Døme
- eit skabilken av ein hest