Nynorskordboka
sjølvfølgje, sjølvfylgje, sjølvfølge
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei sjølvfølge | sjølvfølga | sjølvfølger | sjølvfølgene |
ei sjølvfølgje | sjølvfølgja | sjølvfølgjer | sjølvfølgjene |
ei sjølvfylgje | sjølvfylgja | sjølvfylgjer | sjølvfylgjene |
Opphav
av følgje (1Tyding og bruk
noko som er sjølvsagt, som ikkje treng nærmare forklaring eller grunngjeving
Døme
- å takke for hjelpa bør vere ei sjølvfølgje