Nynorskordboka
sjikane
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein sjikane | sjikanen | sjikanar | sjikanane |
Opphav
frå franskTyding og bruk
- (småleg personleg) forfølging;krenking, spott
Døme
- bli utsett for sjikane
- oppbygd hindring i vegbane