Nynorskordboka
sisu
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sisu | sisuen | sisuar | sisuane |
Opphav
frå finsk ‘det indre’Tyding og bruk
evne til å halde ut og ikkje gje seg så lett;
innsatsvilje, tæl
Døme
- ha sisu;
- finsk sisu gav siger