Nynorskordboka
sinke 2
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sinke | sinken | sinkar | sinkane |
Opphav
frå tysk ‘tapp, tind’Tyding og bruk
kvar av fleire utskorne tappar på eit trestykke som ein fører inn i tilsvarande holrom i eit anna trestykke for å felle dei saman