Nynorskordboka
segl 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit segl | seglet | segl | segla |
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin sigillum diminutiv av signum ‘teikn’Tyding og bruk
- avprent i lakk, voks eller papir som er festa til eit dokument for å stadfeste at det er ekte
Døme
- setje seglet sitt under eit dokument;
- bryte seglet på eit brev
- i litterært mål:
- segl er sette for min munn – eg fortel ingen ting
- stempel med segl (1, 1)