Artikkelside

Nynorskordboka

sann 2

adjektiv

Bøyningstabell for dette adjektivet
eintal			fleirtal
hankjønn / hokjønn	inkjekjønn	bunden form	fleirtal
sann	sant	sanne	sanne

Bøyningstabell for dette adjektivet (gradbøyning)
gradbøying
komparativ	superlativ ubunden form	superlativ bunden form
sannare	sannast	sannaste

Opphav

norrønt sannr

Tyding og bruk

som samsvarer med det røynlege, det som går føre seg;
som ikkje lyg;
korrekt, rett (3
Døme
- ei sann historie;
- snakke, tale sant;
- seie som sant er;
- sant og visst
- råkande
  så sant som det er sagt;
  du skjønar kva eg meiner, ikkje sant ?
- når ein brått kjem på eller tek seg i noko
  det var sant, eg skulle på møte
- i stadfestingar, eidar
  det skal eg gjere så sant eg heiter Per
- som substantiv
  seie sant
ekte (2, røynleg, verkeleg
Døme
- éin sann Gud frå æva og til æva;
- ha ei sann glede av noko;
- ein sann ven;
- eit sant virvar
truverdig, ærleg
Døme
- vere sann og tru mot seg sjølv

Faste uttrykk

sant å seie
ærleg talt