Nynorskordboka
rygg
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein rygg | ryggen | ryggar | ryggane |
| rygger | ryggene | ||
Opphav
norrønt hryggrTyding og bruk
- bakre del av overkropp
Døme
- rette ryggen;
- vere brei over ryggen;
- falle ein i ryggen – gå til åtak bakanfrå, svike;
- bak ryggen på ein – utan at vedkomande veit om det, i smug
- øvste del av dyrekropp
Døme
- okserygg;
- sitje på ryggen av ein hest;
- katten skyt rygg
- (øvste del av) langstrekt fjell, høgdedrag og liknande
Døme
- fjellrygg;
- åsrygg;
- bølgjerygg
- bakarste del av bok
Døme
- skinnrygg
- del av klesplagg som dekkjer ryggen
Døme
- hol i ryggen på jakka
Faste uttrykk
- ha i ryggenkunne lite på (noko(n)) til hjelp og støtte
- ha ryggen frivere sikra retrett
- ha sterk ryggi overført tyding: tole mykje
- leggje ryggen tilhjelpe til
- med ryggen mot veggen(kjempe) på siste skanse; (slåst) for livet
- ta på ryggenta på seg ei bør el. eit tungt ansvar
- vende ryggen tilvise (nokon) frå seg, svikte, forsmå