Nynorskordboka
revansj, revansje
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein revansj | revansjen | revansjar | revansjane |
ein revansje |
Uttale
revanˊsj(e); revanˊgsj(e)Opphav
frå fransk; sjå revansjereTyding og bruk
- det at ein urett eller ei krenking blir gjord god att;
Døme
- ta revansj;
- få revansj
- siger i til dømes krig, sport eller spel etter eit tidlegare nederlag mot same modstandaren