Nynorskordboka
rase 2
rasa
verb
kløyvd infinitiv: -a
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å rasaå rase | rasar | rasa | har rasa | ras!rasa!rase! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
rasa + substantiv | rasa + substantiv | den/det rasa + substantiv | rasa + substantiv | rasande |
Opphav
norrønt rasaTyding og bruk
- (gå i oppløysing og) gli ut eller styrte ned;rause nedover
Døme
- vegen rasa ut;
- muren rasa saman
- i overført tyding: falle kraftig
Døme
- folketalet i bygda rasa nedover
- fare vilt fram;herje, ståke
Døme
- rase rundt i bil;
- stormen rasar
Døme
- rase mot styresmaktene;
- ho gret og rasa
Faste uttrykk
- rase frå segherje fælt og så falle til ro
- ungdomane måtte få rase frå seg;
- stormen har rasa frå seg