Nynorskordboka
pynt 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein pynt | pynten | pyntar | pyntane |
Opphav
frå lågtysk av, mellomalderlatin puncta ‘spiss’; sjå punktumTyding og bruk
framspring, ytste del av odde eller nes, landtunge;
kant ut mot stup