Nynorskordboka
punktere
punktera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å punkteraå punktere | punkterer | punkterte | har punktert | punkter! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| punktert + substantiv | punktert + substantiv | den/det punkterte + substantiv | punkterte + substantiv | punkterande |
Opphav
frå mellomalderlatinTyding og bruk
- setje prikkar
Døme
- punktere ei linje
- stikke eller få stukke hol på, særleg noko det er luft eller gass inni
Døme
- punktere lunga;
- punktere på høgre framhjulet;
- bilen punkterte
- brukt som adjektiv:
- ein punktert luftmadrass
- i overført tyding: øydeleggje eller få til å miste futten
Døme
- utvisinga punkterte kampen
Faste uttrykk
- punktert notenote med eit punktum etter som viser at lengda er ein og ein halv gong den opphavleg lengda