Nynorskordboka
provosere
provosera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å provoseraå provosere | provoserer | provoserte | har provosert | provoser! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| provosert + substantiv | provosert + substantiv | den/det provoserte + substantiv | provoserte + substantiv | provoserande |
Opphav
av latin provocare ‘kalle fram, øse opp’Tyding og bruk
- uttale eller oppføre seg på ein så utfordrande eller irriterande måte at det kallar fram ein reaksjon frå motparten
Døme
- ikkje la deg provosere av han!
- brukt som adjektiv:
- avisa fekk reaksjonar frå mange provoserte lesarar;
- ho vart så provosert at ho slo etter han