Nynorskordboka
betene
betena
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å betenaå betene | betener | betente | har betent | beten! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| betent + substantiv | betent + substantiv | den/det betente + substantiv | betente + substantiv | betenande |
Uttale
beteˊneOpphav
gjennom bokmål betjene; frå tysk bedienen ‘tene, gjere teneste’Tyding og bruk
- yte service, hjelp;
Døme
- betene kundane;
- betene seg sjølv
- bruke, passe, stelle med
Døme
- maskinen er enkel å betene;
- ha kompetanse til å betene utstyret;
- bensinstasjonen er betent frå klokka 7 til klokka 19
- brukt som adjektiv:
- ei betent hytte
- betale renter og avdrag (på gjeld, lån)
Døme
- betene lån, gjeld