Nynorskordboka
paradoks
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit paradoks | paradokset | paradoks | paradoksa |
Opphav
frå gresk , av para- og doxa ‘lære, meining’; jamfør para-Tyding og bruk
ytring, situasjon eller liknande som verkar urimeleg og sjølvmotseiande, men som likevel inneheld ei sanning;
tilsynelatande sjølvmotseiing
Døme
- det er eit paradoks at mange ikkje vil skrive det språket som ligg nær det dei talar;
- pakta mellom Hitler og Stalin i 1939 var eit paradoks