Nynorskordboka
orke 2
orka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å orkaå orke | orkar | orka | har orka | ork!orka!orke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| orka + substantiv | orka + substantiv | den/det orka + substantiv | orka + substantiv | orkande |
Opphav
norrønt orka; samanheng med yrkjeTyding og bruk
- ha krefter til;
Døme
- ho orka ikkje å reise seg;
- et alt du orkar
- vere villig til;
Døme
- eg orkar ikkje å hogge ved i dag
Døme
- eg orkar ikkje meir mas;
- eg orka ikkje den fyren
- ha hjarte til
Døme
- han orka ikkje å drepe ei fluge eingong
Døme
- det orkar ikkje takk