Nynorskordboka
oppsitjar, oppsittar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein oppsitjar | oppsitjaren | oppsitjarar | oppsitjarane |
| ein oppsittar | oppsittaren | oppsittarar | oppsittarane |
Opphav
truleg frå lågtyskTyding og bruk
person som brukar ein gard eller ein plass;
forpaktar, gardbrukar
Døme
- han var den første oppsitjaren i fjorden