Nynorskordboka
ofre
ofra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ofraå ofre | ofrar | ofra | har ofra | ofr!ofra!ofre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ofra + substantiv | ofra + substantiv | den/det ofra + substantiv | ofra + substantiv | ofrande |
Opphav
norrønt offra; av latin offerre ‘bere fram for’Tyding og bruk
- bere fram eit offer (1)
Døme
- ofre til avgudar
- gje pengegåve
Døme
- ofre til misjonen
- gje avkall på
Døme
- han ofra livet i kampen mot okkupasjonsmakta
- bruke, vie
Døme
- dei ofra mykje tid på å øve;
- det har eg ikkje ofra ein tanke
Faste uttrykk
- ofre seg forgå heilt inn for
- eg ofra meg for ungane