Nynorskordboka
nummerere
nummerera
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å nummereraå nummerere | nummererer | nummererte | har nummerert | nummerer! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
nummerert + substantiv | nummerert + substantiv | den/det nummererte + substantiv | nummererte + substantiv | nummererande |
Opphav
av latin numerare ‘telje’; jamfør nummerTyding og bruk
setje nummer på
Døme
- nummerere sidene i ei bok
- brukt som adjektiv
- nummererte plassar på kino