Nynorskordboka
namngje, namngi, namngjeve
namngjeva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å namngi | namngir | namngav | har namngitt | namngi! |
| å namngje | namngjev | har namngjeve | namngje! | |
| å namngjevaå namngjeve | namngjev! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| namngitt + substantiv | namngitt + substantiv | den/det namngitte + substantiv | namngitte + substantiv | namngivande |
| namngjeven + substantiv | namngjeve + substantiv | den/det namngjevne + substantiv | namngjevne + substantiv | namngjevande |
Tyding og bruk
- gje namn til, setje namn på
Døme
- namngje dyr med Carl von Linné sitt system
- gje opp namn, seie namnet
Døme
- namngje dei mistenkte
- brukt som adjektiv
- avisinnlegget er skrive av ein ikkje namngjeven person