Nynorskordboka
mørkleggje, mørklegge
mørkleggja, mørklegga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å mørkleggaå mørklegge | mørklegg | mørkla | har mørklagt | mørklegg! |
| å mørkleggjaå mørkleggje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| mørklagd + substantiv | mørklagt + substantiv | den/det mørklagde + substantiv | mørklagde + substantiv | mørkleggande |
| mørkleggjande | ||||
Tyding og bruk
- leggje ein stad eller eit område i mørker;dekkje til alt lys for å hindre flyåtak
Døme
- heile distriktet vart mørklagt på grunn av straumbrot
- brukt som adjektiv:
- ein mørklagd båt
- ikkje gje opplysningar om;halde hemmeleg
Døme
- mørkleggje ei sak