Nynorskordboka
munk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein munk | munken | munkar | munkane |
Opphav
norrønt munkr, truleg gjennom gammalengelsk, frå mellomalderlatin; av gresk mónakhos, opphavleg ‘einebuar’, av monos ‘aleine’Tyding og bruk
- mann som er teken opp i ein klosterorden;jamfør nonne (1)
- som etterledd i ord som
- buddhistmunk
- fransiskanarmunk
- gråbrun fugl i songarfamilien;Sylvia atricapilla