Nynorskordboka
motvillig, motviljug
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| motviljug | motviljug | motviljuge | motviljuge |
| motvillig | motvillig | motvillige | motvillige |
Opphav
dels frå lågtysk motwillich ‘einvis’, dels etter tysk widerwillig ‘motvillig’Tyding og bruk
Døme
- dei gjekk motvillig med på planen