Nynorskordboka
motstandar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein motstandar | motstandaren | motstandarar | motstandarane |
Tyding og bruk
- person eller gruppe som kjempar mot noko eller er ueinig med nokon;fiende
Døme
- vere motstandar av dødsstraff;
- ha mange motstandarar;
- politiske motstandarar;
- tilhengjarar og motstandarar
- person eller lag som nokon konkurrerer mot;konkurrent, motpart
Døme
- laget var varsla å vere ein tøff motstandar