Nynorskordboka
modus
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein modus | modusen | modi | modiane |
| modusar | modusane | ||
Opphav
frå latin ‘mål, måte’Tyding og bruk
- i språkvitskap: verbalkategori som uttrykkjer kva talaren meiner om det som blir sagt, om det skal tolkast som ein påstand, eit ynske eller eit påbod
Døme
- moderne norsk har to modi, indikativ og imperativ
- om elektroniske apparat: innstilling (1), funksjon (4)
- mental tilstand
Døme
- eg må vere i rett modus før kampen tek til