Nynorskordboka
mistanke
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mistanke | mistanken | mistankar | mistankane |
Opphav
etter lågtysk misdunken ‘tvil, uvisse’; innverknad frå tysk Verdacht ‘mistanke’Tyding og bruk
tru, aning, gjetting, intuisjon, særleg om noko gale eller straffbart
Døme
- få mistanke om noko;
- mistanken fall på henne;
- ha mistanke til nokon;
- politiet bygde berre på mistanke da dei arresterte han