Nynorskordboka
miste, misse 1
mista, missa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å missaå misse | misser | miste | har mist | miss! |
| å mistaå miste | mistarmister | mist! | ||
| mistar | mista | har mista | mist!mista!miste! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| mist + substantiv | mist + substantiv | den/det miste + substantiv | miste + substantiv | missande |
| mistande | ||||
| mista + substantiv | mista + substantiv | den/det mista + substantiv | mista + substantiv | |
Opphav
norrønt missa, i tydinga ‘kome for seint’ frå engelsk; samanheng med miss (2 og mis-Tyding og bruk
- ikkje lenger ha;rote bort, tape
Døme
- miste paraplyen;
- miste håret;
- miste livet;
- miste pusten;
- miste interessa;
- miste foreldra sine;
- vi har inga tid å miste;
- mange mistar jobben no;
- ho mista alt ho åtte i brannen;
- dei har mista kontrollen
- kome for seint til
Døme
- miste bussen
Faste uttrykk
- miste munn og mælebli stum;
ikkje få fram eit ord - miste seg sjølvtape eller svekkje eigen personlegdom eller identitet