Artikkelside

Nynorskordboka

minimum

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit minimum	minimumet	minimum	minimuma

Opphav

frå latin minimum, nøytrum av minimus ‘minst’

Tyding og bruk

det lågast eller minst moglege av noko;
nedre grense;
lågmål, minstemål;
motsett maksimum
Døme
- utgiftene vart skorne ned til eit minimum
brukt som adverb: minst (4)
Døme
- det går med minimum 70 000 kr