Nynorskordboka
makulatur
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein makulatur | makulaturen | makulaturar | makulaturane |
Opphav
frå mellomalderlatin; av latin maculare ‘setje flekker på’Tyding og bruk
papir som skal makulerast