Nynorskordboka
lyde 1
lyda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å lydaå lyde | lyder | lydde | har lydd | lyd! |
| har lydt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| lydd + substantiv | lydd + substantiv | den/det lydde + substantiv | lydde + substantiv | lydande |
| lydt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt hlýða; samanheng med lyde (2 og lyd (1Tyding og bruk
- freiste å høyre noko;
Døme
- stå og lyde ved døra
- høyre på noko;
Døme
- lyde på ei ny plate;
- dei lydde på talaren med stor interesse
- følgje eller rette seg etter;
Døme
- no skal du lyde foreldra dine!
- lyde Gud;
- hunden lyder namnet sitt
- verke, fortone seg, høyrast
Døme
- påstanden lyder merkeleg;
- det lydde som eit trugsmål
- ha ein viss ordlyd;ha eit visst innhald
Døme
- eg har gløymt korleis refrenget lyder;
- dommen lydde på eitt års fengsel på vilkår
Faste uttrykk
- lyde etterhøyre nøye på