Nynorskordboka
luft
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei luft | lufta | lufter | luftene |
Opphav
av tysk luft; same opphav som loft og lukt (1Tyding og bruk
- gassblanding som utgjer atmosfæren rundt jorda
Døme
- rein luft;
- rå luft;
- varm luft;
- trekkje frisk luft;
- slangen er fylt med luft
- som etterledd i ord som
- vårluft
- åndeleg atmosfære, stemning
Døme
- forventning i lufta;
- spenning i lufta
Døme
- god luft;
- stygg luft
Faste uttrykk
- behandle som luftoversjå ein person med vilje
- eit slag i luftagjerning som er heilt utan verknad
- få luft under vengene
- om fugl: kome så høgt at vengene ber
- få prøve seg, utfalde seg
- gje luftgje uttrykk for kjensler, haldningar og liknande
- gje kjenslene luft
- gripe ut av luftapåstå noko ein ikkje har grunnlag for
- argumentet er ikkje gripe ut av lufta
- gå på luftabli send, bli kringkasta
- programmet går på lufta to gonger i veka
- henge i lause luftamangle tilknyting eller feste
- liggje i lufta(om hending) vere ventande, vere underforstått
- sjå ut i luftasjå utan å feste blikket
- springe i lufta
- vere luft for nokonbli oversett med vilje
- han er berre luft for henne