Nynorskordboka
kvervle
kvervla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kvervlaå kvervle | kvervlar | kvervla | har kvervla | kvervl!kvervla!kvervle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kvervla + substantiv | kvervla + substantiv | den/det kvervla + substantiv | kvervla + substantiv | kvervlande |
Opphav
norrønt hvirflaTyding og bruk
- røre eller snu seg i kvervlar;
Døme
- vinden kvervlar mellom husa
- brukt som adjektiv:
- den kvervlande straumen
- setje i kvervelrørsle
Døme
- bilane kvervlar opp støv