Nynorskordboka
kult 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kult | kulten | kultar | kultane |
Opphav
frå latin , av colere ‘dyrke’Tyding og bruk
- religiøs tilbeding i form av rituell handling, ofte i fellesskap;praktisk utøving av religion;
- brukt som etterledd i ord som
- fruktbarheitskult
- keisarkult
- religiøs rørsle eller sekt (1, 1) som ofte blir oppfatta som uortodokse og gjerne bur skilt frå samfunnet
Døme
- dei vaks opp i ein kult;
- kulten var ein skikkeleg pengemaskin
- gruppe menneske som er intenst opptekne av ein spesiell person, ting eller idé;jamfør kultfilm og kultstatus
Døme
- det vaks opp ein kult omkring bandet;
- kulten av fans