Nynorskordboka
kreditt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kreditt | kreditten | kredittar | kredittane |
Opphav
gjennom italiensk, frå latin ‘lån, gjeld’; jamfør kredit og kreditereTyding og bruk
- økonomisk tillit som ein person eller eit firma har (og som gjev høve til lån)
Døme
- mange av dei som får kreditt, burde ikkje fått det
- utsetjing med betaling
Døme
- gje nokon kreditt på toll og avgifter
- pengehjelp, lån (2, 2)
Døme
- få ein kreditt på 100 000 kr i banken
- respekt, ære, ros
Døme
- spelarane skal ha kreditt for at dei våga å satse
Faste uttrykk
- på kredittmot å betale seinare
- kjøpe noko på kreditt