Nynorskordboka
krampe 1
substantiv hankjønn eller hokjønn
kjønn | eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
hankjønn | ein krampe | krampen | krampar | krampane |
hokjønn | ei krampe | krampa | kramper | krampene |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med krumTyding og bruk
uvilkårleg, meir eller mindre sterk samandraging av musklar
Døme
- få krampe;
- ha krampe
Faste uttrykk
- til krampa tar einalt ein orkar
- vi skal halde på til krampa tar oss