Nynorskordboka
kotelett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kotelett | koteletten | kotelettar | kotelettane |
Opphav
frå fransk , diminutiv av côte ‘sidebein’Tyding og bruk
stykke av kam (4) på dyr med det som høyrer til av ribbein og ryggbein
Døme
- steikje seg ein kotelett;
- grilling av spyd, pølser og kotelettar
- som etterledd i ord som
- lammekotelett
- nakkekotelett