Nynorskordboka
korrespondent
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein korrespondent | korrespondenten | korrespondentar | korrespondentane |
Opphav
gjennom fransk, frå mellomalderlatin; jamfør korrespondereTyding og bruk
- journalist som sender artiklar eller reportasjar til oppdragsgjevaren sin frå ein annan stad
Døme
- ho er korrespondent for NRK i London
- som etterledd i ord som
- krigskorrespondent
- utanrikskorrespondent
- om eldre forhold: person som står for brevskrivinga i eit firma