Nynorskordboka
konstituere
konstituera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å konstitueraå konstituere | konstituerer | konstituerte | har konstituert | konstituer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| konstituert + substantiv | konstituert + substantiv | den/det konstituerte + substantiv | konstituerte + substantiv | konstituerande |
Opphav
frå latin ‘stille opp, fastsetje’Tyding og bruk
- tilsetje mellombels
Døme
- konstituere nokon i ei stilling
- brukt som adjektiv: fungerande;forkorta kst.
Døme
- konstituert direktør
- organisere i faste former
Døme
- konstituere ein organisasjon
- brukt som adjektiv:
- halde konstituerande møte
- utgjere eller danne hovuddrag i
Døme
- element som konstituerer ein kultur
Faste uttrykk
- konstituere seghalde det første møtet for å fordele roller og ansvar
- det nye styret konstituerte seg