Nynorskordboka
konsert
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konsert | konserten | konsertar | konsertane |
Opphav
frå italiensk ‘overeinskomst, samklang’; av latin concertare ‘stridast’Tyding og bruk
- offentleg framføring av musikk
Døme
- halde konsert;
- gå på konsert
- musikkverk for soloinstrument og orkester
Døme
- konsert for fiolin og orkester