Nynorskordboka
konnotasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konnotasjon | konnotasjonen | konnotasjonar | konnotasjonane |
Opphav
frå latin , av con- og notare ‘vere uttrykk for’; jamfør kon-Tyding og bruk
assosiasjon eit ord, eit bilete eller liknande kallar fram;
til skilnad frå denotasjon
Døme
- konnotasjonane til eit ord