Nynorskordboka
konkurs 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein konkurs | konkursen | konkursar | konkursane |
Opphav
frå latin ‘samanstrøyming (av kreditorar)'; jamfør konkurrereTyding og bruk
rettsleg framgangsmåte der buet til ein som ikkje kan betale, blir beslaglagt og realisert og utbytet fordelt mellom fordringshavarane