Nynorskordboka
kommissær
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kommissær | kommissæren | kommissærar | kommissærane |
Opphav
gjennom fransk, frå mellomalderlatin, av latin committere; sjå komitéTyding og bruk
- person med offentleg fullmakt eller ombod
- som etterledd i ord som
- grensekommissær
- høgkommissær
- i Sovjetunionen fram til 1942: partipolitisk embetsmann med kontrollfunksjon;jamfør folkekommissær