Nynorskordboka
kommandør
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kommandør | kommandøren | kommandørar | kommandørane |
Opphav
frå fransk; jamfør kommandereTyding og bruk
- marineoffiser med grad som svarer til oberst (1)
- person som har nest høgaste klasse av eit ordensteikn
Døme
- bli kommandør av St. Olav