Nynorskordboka
kolli
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kolli | kolliet | kolli | kollia |
Opphav
av italiensk collo ‘pakke’, opphavleg ‘nakkebør, hals’Tyding og bruk
einskilddel av frakt- eller reisegods;
jamfør gods (3)
Døme
- sende fire kolli