Nynorskordboka
avstiging
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei avstiging | avstiginga | avstigingar | avstigingane |
Tyding og bruk
- det å stige (2, 1) av, gå av til dømes ein buss eller eit tog
Døme
- avstiging og påstiging under fart er forbode
- stad i eit køyretøy der ein går av
Døme
- avstiging på venstre side;
- avstiging bak i bussen