Nynorskordboka
klausul
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein klausul | klausulen | klausular | klausulane |
Opphav
frå latin ‘slutning’Tyding og bruk
atterhald eller vilkår knytt til ei avtale, ein kontrakt, eit testamente eller liknande
Døme
- avtala har ingen klausul om angrerett
- som etterledd i ord som
- villaklausul