Nynorskordboka
klaff 1, klaffe 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein klaff | klaffen | klaffar | klaffane |
| ein klaffe | |||
Opphav
av lågtysk klappe, med innverknad frå eldre tysk Klaff ‘spalte, opning’Tyding og bruk
- plate eller lok med hengsler;
Døme
- slå opp klaffane på bordet;
- skatollet har ein klaff til å slå ned
Døme
- skuve klaffen frå
- ventil (1) som opnar og stengjer seg
Døme
- klaffane på ein klarinett;
- han har problem med ein klaff i hjartet
- brett eller flik på eit klesplagg
Døme
- sy ein klaff over lomma;
- ei lue med klaffar over øyra