Nynorskordboka
avskilte
avskilta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avskiltaå avskilte | avskiltar | avskilta | har avskilta | avskilt!avskilta!avskilte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avskilta + substantiv | avskilta + substantiv | den/det avskilta + substantiv | avskilta + substantiv | avskiltande |
Tyding og bruk
- fjerne skilt (1) på ein bil
Døme
- politiet avskilta bilen på grunn av alle manglane
- i overført tyding: ta frå autorisasjon eller stilling;setje på sidelinja
Døme
- ein avskilta psykolog