Nynorskordboka
kjenneteikn
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kjenneteikn | kjenneteiknet | kjenneteikn | kjenneteikna |
Tyding og bruk
- karakteristisk drag som ein kan kjenne att noko på;
Døme
- kva er kjenneteikna på gode læringsmiljø?
- registreringsnummer som ein kan kjenne att eit køyretøy på
Døme
- eit bilskilt med kjenneteikna ST 26904